Terugblik 2016

Het is een mooi moment zo aan het einde van het jaar 2016 om even terug te kijken. 

Dit wilde ik al een tijdje doen. Ik was van plan om vooral een enthousiast verhaal neer te zetten; met de mooie ontwikkelingen van het afgelopen jaar en het uitkijken naar nieuwe uitdagingen. Kortom, een positief verhaal om het jaar mee af te sluiten.

Maar de afgelopen anderhalve week bracht dit ineens in een ander licht. Het was een week vol van verdriet en emotie.

Fréderique, het prachtige meisje uit een eerdere blog, is overleden. 

Sinds de fotoreportage in oktober leefde ik met het gezin mee gedurende Fréderique haar stamcelbehandeling in het WKZ Kinderziekenhuis. Het is een periode geweest van wisselende berichten, veel spanning en onzekerheid én met uiteindelijk het goede bericht dat de donorstamcellen in haar lichaam groeiden. Ze mocht op 8 december naar huis, wauw dat was een feestje!

Enkele dagen later bleek tijdens een controleafspraak dat haar zuurstofgehalte niet goed was. Fréderique kwam op de IC terecht en vervolgens ook aan de beademing; de situatie was absoluut niet goed. En tot overmaat van ramp bleken ook de donorstamcellen te zijn verdwenen.

Een verschrikkelijke situatie en ontzettend moeilijk voor haar ouders.

Donderdag 22 december is Fréderique overleden. Zo was ze de dagen met kerst thuis. Ze kreeg haar nieuwste jurkje aan, die mama gekocht had na eerdere goede berichtgeving dat ze thuis mocht komen. Zo’n prachtig meisje.. het is onbeschrijflijk en niet te bevatten dat dit gebeurt. Het verlies is zó groot.

De begrafenis vond afgelopen woensdag plaats in kleine (familie)kring. Ik kreeg de vraag of ik als fotograaf aanwezig wilde zijn om ook deze momenten voor ze vast te leggen. Het is bijzonder om hiervoor gevraagd te worden en ik wilde dit absoluut voor het gezin doen, alhoewel ik er als een berg tegenop zag. Deze belangrijke herinnering is voor hen zelf, maar ook voor broer Laurens van 3.

Hij zal later waarschijnlijk pas beseffen wat er gebeurd is. Hij was zo lief en zorgzaam voor haar, hij heeft herhaaldelijk genoemd dat Fréderique slaapt. Maar.. ze zal niet meer wakker worden.

Tijdens de dag van het afscheid is het fijn dat hij er bij is, hij speelt als een kind gewoon door tussen alle emotionele momenten. Op de begraafplaats kan hij niet wachten om zijn schep te mogen gebruiken om het zand te scheppen.

Het was, voor zover je dat kunt noemen, een mooie uitvaart. Natuurlijk emotioneel en heftig. En zonder twijfel het moeilijkste wat ik afgelopen jaar heb gefotografeerd.

Als ik in z’n geheel terugkijk naar 2016 dan zie ik een mooi jaar.

Een jaar waarin ik mijzelf absoluut verder heb kunnen ontwikkelen: mede dankzij de vele families en gezinnen met wie ik op pad mocht voor een gezellige fotosessie, bedankt!

Ik heb een workshop gevolgd bij Willie Kers, ontzettend goed en leuk om dat samen met andere fotografen te doen en dingen van elkaar te zien.

En tot slot ben ik aangekomen bij Stichting Earlybirds Fotografie, iets wat ik al langere tijd graag wilde.

In 2017 staat de volgende uitdaging klaar; het fotograferen van een prachtige bruiloft in februari.
Dat ga ik samen doen met mijn fotografiemaatje Jantina . We hebben er ontzettend zin in!

Maar eerst nog twee familiesessies en een concert fotograferen. Kortom, een actief begin van 2017!

Voor iedereen een goed, gezond en liefdevol 2017 toegewenst.

Renate